آسم یک اختلال التهابی مزمن در مسیرهای تنفسی است که بوسیله کاهش برگشت پذیر عملکرد ریه و تحریک پذیری بالای مسیرهای تنفسی به محرک ها توصیف می گردد. حساسیت یکی از علت مهم آسم به ویژه در کودکان است در حالی که بسیاری از بزرگسالان مبتلا به آسم می باشند بدون اینکه دارای حساسیت خاصی باشند. عوامل محیطی مانند سیگار کشیدن و آلودگی هوا در پیشرفت آسم نقش دارند.
ورزش یک مشکل ویژه برای بیماران مبتلا به آسم می باشد. به طوری که فعالیت بدنی می تواند بسته شدن نایچه ها را در اغلب آنها تحریک کند. اما باید توجه داشت فعالیت بدنی منظم در توانبخشی بیماران مبتلا به آسم حائز اهمیت است. بیماران مبتلا به آسم برای اینکه همانند دیگر بیماران از اثرات مثبت تمرین بهره مند شوند باید آموزش ببینند که چگونه می توانند از علائمی که توسط تمرین ایجاد می گردد جلوگیری کنند. باید اشخاص باید توجه داشته باشند که فعالیت بدنی برای رشد حرکتی و اجتماعی ضرورت دارد.
برای جلوگیری از آسم می توان با ورزش جلوگیری کرد مانند گرم کردن و استفاده از داروهای ضد آسم. علاوه بر این برخی از علائم ایجاد شده بوسیله تمرین می تواند بوسیله سازگاری با درمان های پیشگیری کننده ازآسم و کنترل کننده پاسخ مسیرهای هوایی حذف شود. استفاده منظم از روش های درمان پزشکی آسم که مفیدترین آنها استنشاق استروئیدها است. برای فراهم شدن امکان انجام تمرینات بدنی ضروری می باشد. سرانجام آگاهی از محرک های از قبیل عفونت مسیرهای هوایی و یا محرک های محیطی که تمرین در آنجا می شود از جمله گرده گیاهان ، قارچ ها ، سرما ، آلودگی هوا ، توتون ، سیگار و غیره حائز اهمیت می باشد. و همچنین طبق مطالعات انجام شده باید گفت که آمادگی جسمانی بیماران مبتلا به آسم پایین می باشد. و یادتان باشد برای اینکه بتوانید بدون ترس از علائم آسم به فعالیت ورزشی بپردازید لازم است که برای اطمینان خود با پزشکتان مشورت کنید.
شواهد تجویز فعالیت بدنی
اثرات مثبت فعالیت ورزشی در بیماران مبتلا به آسم ثبت شده است.
نوع ورزش و زمان فعالیت بدنی
فعالیت بدنی موجب بهبود عملکرد ریه در بیماران مبتلا به آسم نمی شود. اما موجب بهبود عملکرد قلبی تنفسی با تاثیر بر عضلات و قلب می گردد.تمرینات ورزشی در بیماران مبتلا به آسم به کاهش تهویه در حین کار و در نتیجه کاهش خطر بروز حمله آسمی در حین ورزش کمک می کند.
تجویز فعالیت ورزشی
درمان ضد التهاب به ویژه با استروئیدهای موضعی مهمترین درمان برای بیماری حساسیت مسیرهای هوایی می باشد. 10 تا 20 دقیقه پیش از تمرین بیماران آماده و یا غیر آماده از لحاظ بدنی باید داردوی ضد آسم را استنشاق کرده و یک یا دو بار فوت کنند و سپس به مدت 15 دقیقه با تمرینات کم شدت گرم کنند. ه کلیه بیماران ناآماده توصیه می شود که کارشان را با یک برنامه تمرینی هوازی کم شدت شروع کنند که شدت آن به تدریج به مدت زمان تمرین افزوده می شود. پس از یک تا دو ماه تمرینات باید حداقل 3 روز در هفته انجام شوند.
مواد منع فعالیت بدنی
در افرادی که دچار وخامت حال شدید می شوند توصیه می گردد که تمرینات بطور موقت متوقف گردد. در مورد عفونت ها نیز توصیه می شود تا زمانی که علائم عفونت حداقل برای یک روز رفع گردد تمرینات متوقف شود و سپس به آرامی می توان تمرین را ادامه داد