میزان و شیوه آن حدود 6 درصد می باشد و این در حالی است که تعداد بیشتری از افراد شکل های خفیف تری از افسردگی را تجربه می کنند. زنان دو برابر مردان در معرض افسردگی قرار دارند.بعضی از افراد افسرده ناخوش و غمگین هستند در حالی که دیگران در احساس کردن هر چیزی
مشکل دارند.یکی از علائم اصلی آن خستگی می باشد.افراد افسرده اغلب به وسیله احساس گناه و سرزنش خود بخاطر بی کفایتی هایشان یا کارهای نادرستشان درر گذشته برای اطرافیانشان ایجاد مزاحمت می کنند.برخی از انها اختلالات خواب دارند و برخی نیز با نگرانی، نا آرامی و اضطراب درونی برای اطرافیان ایجاد مزاحمت می کنند. اشنهای اغلی آنها در زمان افسردگی کاهش می یابد. در برخی موارد برعکس این امر مشاهده می شود و اشتها به میزان زیادی به ویژه برای غذاهای پر کربوهیدرات افزایش می یابد.
تشخیص افسردگی بدین شکل می باشد که بیمار باید پنج نشانه یا بیشتر حداقل یکی از نشانه های 1 و 2 در طول یک دوره دو هفته ای همراه با تغییر عملکرد پیشین نشان دهد.
1. خلق و خوی افسرده ، تقریبا در تمام روز و در اغلب روزها .
2. کاهش چشمگیر علاقه فرد به تقریبا تمامی فعالیت ها .
3. کاهش چشمگیر وزن( زمانی که چیزی نخورد)، افزایش وزن یا تغییر در اشتها .
4. بی خوابی، یا پر خوابی .
5. بی قراری روانی حرکتی یا کندی روانی حرکتی .
6.خستگی یا کمبود انرژی .
7. احساس بی ارزشی یا گناه بی مورد .
8. افت توانایی تمرکز یا دودلی و تردید .
9. بازگشت به اندیشه مرگ، بازگشت به ایده خودکشی .
شواهد و تجویز فعالیت بدنی
شواهد فراوانی برای نقش مکمل فعالیت بدنی در کنار درمان پزشکی در افسردگی های خفیف تا متوسط وجود دارد. نتایج مطالعات نشان داده است. در حالیکه شروع اثرگذاری درمان دارویی خیلی سریع بوده، اما میزان افسردگی و میزان عود مجدد آن بطور قابل توجهی در افرادی که به ورزش پرداختند پایین تر است.
نوع و مقدار فعالیت بدنی
تمرینات باید به صورت انفرادی طراحی شده و تحت نظارت انجام شوند. این تمرینات شامل تمرینات هوازی و تمرینات قدرتی می شوند.
تمرینات باید در گروه های کوچک انجام شوند. ما پیشنهاد می کنیم که تمرینات هوازی با شدت کم شروع شده و به تدریج به شدت متوسط افزایش یابد در حالی که به طور همزمان و به تدریج مدت زمان تمرین افزایش می یابد. بهتر است تمرینات هوازی با تمرینات قدرتی ترکیب شوند.به علت شواهد کم موجود بهتر است که تمرینات به عنوان یک مکمل در کنار درمان بالینی بکار گرفته شود. ولی در افسردگی های خفیف می توان از فعالیت های ورزشی به تنهایی استفاده کرد.
سازو کارهای احتمالی عملکرد فعالیت بدنی
اثرات سودمند ورزش در افسردگی،به چند صورت می باشد. در دنیای مدرن فردی سالم است که از لحاظ بدنی فعال باشد و برای یک فرد افسرده ورزش دارای یک بازخورد مثبت در جامعه و تماس های اجتماعی می باشد. ورزش یک سرگرمی طبیعی است و این امر
می تواند به افرادی که ورزش می کنند احساس طبیعی بدهد. علاوه بر این چنانچه فردی در تمرینات پر شدت شرکت کنند برای او مشکل خواهد بود بطور همزمان بیندیشد و به فکر فرو رود. بنابراین فعالیت ورزشی می تواند ذهن فرد را از افکار اندوهناک دور کند. افراد افسرده اغلب در معرض خستگی و احساس قرار گرفتن در برابر مشکلات برطرف نشدنی هستند و می تواند منجر به بی فعالیتی
و از دست دادن آمادگی بدنی و افزایش خستگی شود. فعالیت ورزشی موجب بهبود آمادگی بدنی ، قدرت عضلانی و احساس تندرستی
می شود.به علاوه چندین نظریه وجود دارد که تغییرات هورمونی در حین فعالیت ورزشی می تواند بر خلق و خو اثر بگذارد. به عنوان مثال می تواند به ستون بتا¬_اندروفین و غلظت منوآمین اشاره کرد. اغلب افراد افسرده با احساس التهاب درونی در حین فعالیت ورزشی دچار التهاب می شوند. در حین فعالیت ورزشی ضربان قلب افزایش می یابد و فرد عرق می کند. این تغییرات فیزیولوژیک که در حین فعالیت فعالیت ورزشی ایجاد می شود به فرد افسرده یا مضطرب اجازه می دهد تا بی خطر بودن ضربان قلب بالا و تعریق و غیره را حس کند.
تجویز فعالیت بدنی
تمرینات هوازی و تمرینات قدرتی باید تحت نظر پزشک معالج باشد و به طور روزانه انجام شود. تمرینات هوازی می تواند شامل راه رفتن یا دویدن،دوچرخه سواری یا شنا کردن باشد. در ابتدای تمرین با شدت کم برای 10 تا 20 دقیقه شروع می شود و سپس به تدریج به شدت متوسط برای 30 دقیقه افزایش می یابد.
آمادگی بدنی و قدرت عضلانی بیمار قبل و بعد از 3 ماه بررسی می شود. اگر قدرت و آمادگی بدنی راضی کننده بود برنامه تمرینی ادامه می یابد. چنانچه نتیجه خوب نبود شدت تمرینات افزایش می یابد.