وینگ چون در سالهای اخیر بسیار معروف شده و طرفداران بسیاری هم جذب خودش کرده است. این امکانم وجود دارد که علت اصلی معروفیت این رشته رزمی بروسلی بوده باشد. بروسلی آموزش این هنر رزمی را تحت نظر استاد ایپ مان در رشته وینگ چون آغاز کرد و بعد از آن با ترکیب فنون این رشته و رشته های دیگر هنر رزمی جیت کاندو را پایه گذاری کرد.

وینگ چون ورزشی است که در آن تقریبا از تمام نقاط بدن برای ضربه زدن استفاده می شود و سعی بر این است که ضربه از کوتاه ترین مسیر به حریف زده شود.بیشترین ضربات در این رشته ضربات تیغه وقسمت بیرونی کف دست می باشد.

وینگ‌چون که به معنی «مناجات بهاری» یا (بهار جاودانه) می باشد. یکی از محبوبترین و بهترین سبک‌های هنرهای رزمی چینی می باشد. طبق روایت‌ آمده ریشه اصلی این رشته رزمی ی از راهبه‌های معبد شائولین به نام نگ مویی که نقشی کلیدی در طراحی این سبک و آموزش آن به زنی جوان به نام وینگ چون (به معنی بهار زیبا) داشته ‌است و به همین جهت به هنر نگ مویی نیز معروف شده است.

مهم‌ترین هدف وینگ چون واقع گرایی در سیستم دفاع شخصی می‌باشد. وینگ‌چون به جای تاکید بر تکنیکهای مبارزه به اصول انرژی و مبارزه تکیه می‌کند.

ایده اصلی این است که، تحت فشار و استرس، مبارزه غیر ممکن است که از طریق بینایی جهت دقیق و سرعت یک حمله را تشخیص داده و تصمیمی هوشمندانه با استفاده از روشی موثر در مقابل حمله حریف گیرد. این تصمیم باید در زمانی کوتاه و قبل از فرود آمدن حمله حریف گرفته شود. شخص مورد نظر باید خیلی سریع و در یک زمان کم حمله‌ای را مستقیماً و محتاطانه طراحی کند. این واکنش‌های غیر ارادی می باشد که مشخص می‌کند که در صورتی حمله حریف در ادامه خطرساز شود واکنش ما چگونه باشد. چی سائو به هنرجو یاد می‌دهد که چگونه به طور غیر ارادی در برابر سرعت، نیرو و جهت یک حمله بر مبنای حس لامسه حسی که مغز بسیار سریع تر از حس بینایی آن را پردازش می‌کند، عکس العمل نشان دهد.

یکی از شاخه‌های وینگ چون کونگ فو می باشد که توسط استاد (لئونگ تینگ) گسترش داده شده به جای آوا نویسی مرسوم Wing Chun از آوا نویسی Wing Tsun که همان وینگ چون خوانده می‌شود، به منظور متمایزسازی این شاخه از دیگر شاخه‌ها استفاده می‌کند. حالا به اصول مبارزه می پردازیم اصول مبارزه از هشت بخش تشکیل می شود که وینگ چون سنگ بنای یک سیستم دفاع شخصی تهاجمی را تشکیل می‌دهد که به فرد اجازه تطبیق با اندازه، قدرت و سبک مبارزه‌ای حریف را می‌دهد.

برو جلو: سریع به منظور تماس با بدن حریف به جلو پیشروی کن (به منظور بکار افتادن رفلکس‌هایی که در چی سائو آموزش دیده می‌شود) یا حتی برای اول ضربه زدن به حریف. این انفعال غیرمنتظره ابتدایی حریف را اغلب متعجب می‌کند و مبارزه را به فاصله نزدیک تبدیل می‌کند به طوری که عکس العمل‌های حسی بر عکس العمل‌های بینایی حکم فرمایی می‌کند.

به حریفت بچسبید: اگر در ابتدای مبارزه نتوانستید به حریفت ضربه‌ای وارد کنید و او را از پا در آورید. به جای تماس برقرار کردن با بدن حریف (غیر از سر و گلو) سعی کنید به او بچسبید. غالباً اولین عضوی که با آن تماس پیدا می‌کنید دست حریف می‌باشد حالا که با دست حریف تماس پیدا کرده‌اید او چگونه می‌تواند بدون اطلاع شما حمله‌ای را با دستش اجرا کند؟ در اینجا باید از اصول مبارزه استفاده کنید.

در برابر نیروی بزرگتر تسلیم شوید: از آنجایی که هیچکس نمی‌تواند مطمئن باشد که از حریفی که در پیش رو دارد قوی تر است، شخص باید به شیوه‌ای آموزش ببیند که حتی در برابر حریف قوی تر شکست نخورد. چی سائو مانند یک معلم حرفه‌ای یاد می‌دهد که چگونه در برابر حمله حریف واکنش‌های لازم را نشان دهید. وقتی که واقعا ضربات حریف از شما قدرتمندتر باشد، آموخته‌های شما در چی سائو به بدن شما می‌گوید که از مسیر حمله حریف کنار بروید و زاویه دیگری را برای حمله پیدا کنید.

حریفت را تعقیب کنید: طبق اصل اول در صورتیکه حریف عقب نشینی کرد، واکنش فوری یک وینگ چون کار ادامه به حرکت رو به جلویش اسمی باشد، نه اینکه به حریفش اجازه دهد تا خودش را پیدا کرده و فرصتی هر چند اندک برای تجدید نظر در نوع حمله‌اش پیدا کند. بسیاری از سبک‌های که تکیه بر سرنخ‌های بصری دارند ترجیح می‌دهند که یک گام به عقب بگذارند، اندکی صبر کنند و حمله‌های بعدی را طرح ریزی کنند که معمولاً می‌توان به این نکته در مبارزات ورزشی و زمان بندی شده پی برد.

از نیروهای خودی رها شو: کاملاً ضروری است که فرد به منظور حرکت انرژیک و واکنش به موقع در برابر حمله حریف ریلکس باشد. وقتیکه عصبی هستید، نیروهای خودی مثل یک ترمز عمل می‌کنند. پس در ابتدا باید از قید نیروهای خودی خلاص شوید تا بتوانید با چالاکی حرکت کنید.

از نیروهای حریفت رها شو: کاملاً ضروری است که فرد به منظور حرکت انرژیک و واکنش به موقع دراین اصل شبیه به اصل سوم مبارزه‌است. وقتی حریف می‌خواهد از قدرتش برای پایان دادن به مبارزه استفاده کند، تلاش برای مقاومت کردن در برابر قدرت حریف واکنش مناسبی نخواهد بود، بلکه واکنش مناسب، خنثی کردن نیروی حریف با دور کردن نیروی حریف از بدن یا دور کردن بدن از آن می‌باشد.

از نیروی حریف بر ضد خودش استفاده کن: از نیرویی که حریف به شما وارد می‌کند، بهره بگیرید. اگر حریفتان، شما را به طرف خودش می‌کشد از آن نیرو به عنوان قسمتی از حمله ‌تان استفاده کنید. یا اگر حریف شما را به سمت چپ هل داد بچرخید و از آن نیرو در حمله با دست راست استفاده کنید.

نیروهای خودی را اضافه کنید : علاوه بر قرض گرفتن نیروی حریف، می‌توانید نیروی خودتان را به آن اضافه کنید. همان قدر که عکس العمل‌ها در یک دفاع شخصی بیانگر پیشرفت هستند، اصول قدرتی نیز باعث پیشرفت هر چه بیشتر شما می شوند به طوریکه یک هنرجوی وینگ چون طی سالیان تمرین همه آنها را مد نظر دارد. اولاً: تمرین فرم و تعداد زیاد مشت برای یادگیری ریلکسیشن در مبارزه (به منظور ضدحمله بر مبنای حس لامسه) و زدن مشت بدون تنش. ثانیاً ساعت‌های بیشمار تمرین چی سائو به منظور افزایش توانایی در رها کردن نیروی خودی و قرض گرفتن نیروی حریف و در آخر تمرینات قدرتی خاص برای افزایش هر چه بیشتر قدرت مشت و ضربات. متد آموزشی وینگ چون بر مبنای توسعه رفلکس‌ها یا همان عکس العمل‌های بدن است. روش‌های آموزش در قالب‌های متنوعی دسته بندی می‌شوند که تعدادی از آنها پس از گذراندن دوره هنرجویی و کسب درجه استادی آموزش داده می‌شود.

چی سائو یا (دستان چسبان): یک اصل و همچنین تمرینی است که به منظور توسعهٔ رفلکس‌های خودکار و یا عکس العمل‌های غیر ارادی در مبارزه استفاده می‌شود. این شکل منحصربه‌فرد از تمرین مستقیماً با اصول وینگ چون در ارتباط است و در منطقه‌ای انجام می‌شود که مبارز با حریفش در تماس است. با برقراری تماس، بدن مبارزه نسبت به تمامی حرکات حریف حساس می‌شود. چی سائو در ادامه با تمرینات لات سائو تکمیل می‌شود.

لات سائو یا تمرین (دستان غلتان): در منطقه ایست که دو هنر جو تماس شان را با یکدیگر حفظ می‌کنند در حالیکه تکنیک‌های مختلف را اجرا می‌کنند. به‌وسیله این تمرین دو هنرجو تغییرات در مکانیک، فشار و شدت حرکت بدن حریف را احساس می‌کنند. افزایش میزان حساسیت که توسط این تمرین بدست می‌آید، یه هنرجو کمک می‌کند تا به طور غیر ارادی و بدون فکر کردن، حمله و ضد حمله‌اش را علیه حریف با دقت، سرعت و تکنیک مناسب اجرا کند. این فرایند می‌تواند نوعی حافظه ماهیچه‌ای نامیده شود. بواسطه لات سائو یک مبارز وینگ چون می‌تواند چگونگی حرکات حریف را بدون نگرانی از آسیب دیدن خودش و حریفش بررسی کند. به همین علت است که لات سائو یکی از قسمت‌های کلیدی در آموزش وینگ چون است. لات سائو تمرینی برای میزان حساسیت به منظور کسب واکنش‌ها ی خاص غیر ارادی در چی سائو است.اگرچه یک فرد عادی ممکن است به این تمرین مثل یک نوع مبارزه بنگرد، اما یک هنر جوی وینگ چون به هیچ عنوان نگرش مبارزه‌ای نسبت به این تمرین ندارد، بلکه آن را به عنوان نوعی تمرین هدفمند جهت افزایش واکنش پذیری در مبارزه در نظر می‌گیرد. در واقع تکنیک‌هایی که در لات سائو انجام می‌شود همان تکنیک‌هایی می‌باشد که در چی سائو انجام می‌شود و تفاوت در ان است که اموزش تکنیک در لات سائو برای هنرجویاتی می‌باشد که هنوز چی سائو را فرا نگرفته.فرم‌های مقدماتی وینگ چون در بستهٔ آموزشی دوره شاگردی قرار دارد، کاربرد و تکنیک‌های بیشتر در فرم‌های بعدی آموزش داده می‌شوند. در متد وینگ چون هدف هر دوره، آموزش در حد نیاز هنرجو می‌باشد، از این حیث که در هر دوره، آموزش بر مبنای آن چیزی است که از قبل هنرجو آموخته‌است. بدین ترتیب فرد به سرعت درک بیشتری نسبت به داشته ‌های قبلی و جدیدش پیدا می‌کند. ممکن است هنرجو در ابتدا قسمت‌های مقدماتی را وقتی که آموزش می‌بیند، بطور کامل درک نکند (اگرچه با توضیحات مربی با توجه به درجه‌اش درک محدودی نسبت به آنها پیدا می‌کند)، به هر حال آموزش‌های اولیه به عنوان شالودهٔ اصلی در درجات بالاتر محسوب می‌شود.

چی سائو یا (دستان چسبان): سیو نیم تائو یا «فرم ایده‌های کوچک» شامل فرم پا به همراه حرکات سنتی دست می‌باشد. سیو نیم تائو اولین فرم وینگ چون می باشد .این فرم شامل حرکات دست که همگی در حالت نشست سائو چانگ (نشست وینگ چون)اجرا می شود می باشد.در این فرم از حرکات پا (جابجایی و لگد)خبری نیست . هنرجو با فراگیری این فرم اولین گام را جهت اشنایی با وینگ چون برداشته.در این مرحله از هنر جو انتظار می رود اصول و قواعد وینگ چون را درک کرده (انعطاف داشته باش تا شکسته نشوی)وتوانایی اجرای دان چی(چی سائو با یک دست)را کسب کرده باشد.

چی سائو یا (دستان چسبان): چام کیو دومین فرم وینگ چون میباشد که شامل حرکات دست(دفاع و حمله)وپا(جابجایی ،لگد،چرخش)میباشد. هنرجو پس از فراگیری قسمت اول وینگ چون(سیو نیم تائو)امادگی فراگیری چام کیو را بدست می اورد. در این مرحله به هنرجو چی سائو(کار با نیروی حریف به گونه ای که نیاز به قدرت نباشد) آموزش داده می شود.چی سائو یک تمرین برای کسب مهارت در مبارزه برای فاصله نزدیک میباشدولی اصول حاکم بر چی سائو برای فواصل دور نیز صادق میباشد. در این مرحله از هنرجو انتظار می رود که با سلاحهای خود اشنا شده و به گونه تمرین کرده باشد که سلاحهایش کاربردی باشد.

چی سائو فرم‌های گوناگونی دارد که قسمتی ار آنها تنها وقتی آموزش داده می‌شود که فرد به مقام مربیگری رسیده باشد.

بیو جی : بیو جی به معنای انگشتان پیشرو ،کاربرد تکنیک‌های دست باز را در بر می‌گیرد. در مقابل تکنیک‌های مشت، به همین خاطر است که این اسم بر آن نهاده شده ‌است.

آدمک چوبی :موک یان جونگ لفظ به لفظ به معنای ستون چوبی که به عنوان یک آدمک استفاده می‌شود می‌باشد که در واقع جای یک حریف فرضی تمرینی را می‌گیرد. اگرچه آدمک چوبی را نمی‌توان به عنوان یک حریف هوشمند در نظر گرفت اما می‌تواند نماینده نیرو و انرژی حریف دانست.

بیو جی :بیو جی به معنای انگشتان پیشرو ،کاربرد تکنیک‌های دست باز را در بر می‌گیرد. در مقابل تکنیک‌های مشت، به همین خاطر است که این اسم بر آن نهاده شده ‌است.

آدمک چوبی :موک یان جونگ لفظ به لفظ به معنای ستون چوبی که به عنوان یک آدمک استفاده می‌شود می‌باشد که در واقع جای یک حریف فرضی تمرینی را می‌گیرد. اگرچه آدمک چوبی را نمی‌توان به عنوان یک حریف هوشمند در نظر گرفت اما می‌تواند نماینده نیرو و انرژی حریف دانست.

سیستم درجه بندی :یکی از ویژگی‌های وینگ چون سیستم آموزش سازمان یافته‌اش می‌باشد. در حالیکه بسیاری از سبک‌های رزمی با روش غیر یکنواختی آموزش داده می شود، ساختار سیستم مانند دوره‌های تحصیلی در مدارس است. بگونه‌ای که هر سطح روی سطح قبلی بنا می‌شود. بر خلاف مدل آموزش سنتی بین استاد و شاگرد که یک شاگرد سالها یا حتی تا آخر عمر با استادش خواهد بود، متد آموزشی IWTA به همه هنرجویان تضمین می‌دهد که در هر درجه آموزش کامل را دریافت کند. یک فرد پر مشغله که در هفته تنها دو بار فرصت ورزش کردن دارد، هرگز ایده‌های مهمی که همکلاسی‌های تمام وقت، که ظاهراً همیشه در کلاس هستند (که یک امتیاز ناعادلانه‌است)، دریافت می‌کنند را از دست نمی‌دهد.

درجات شاگردی:دوره آموزش وینگ چون شامل دوازده درجه شاگردی است که دو فرم ابتدایی سیو نیم تائو و چام کیو بعلاوهٔ تمرینات و کاربردهای چی سائو را پوشش می‌دهد. در کنار ترکیبات مختلف دست در سیو نیم تائو، مجموعه استانداردی از فرم‌های پا نیز در این دوره یاد گرفته می‌شود.

درجات مربیگری:در ادامه درجات شاگردی ۱۲ درجه استادی نیز وجود دارد. در سطوح مربیگری، هنرجو تمرینات را در غالب برنامه‌های پیشرفته وینگ چون WT آغاز می‌کند.

هر یک از اسم‌های سه قسمت ایده و کانونی مرکزی مبارزه خود را دارد که نسبت به همان سطح انتظار می‌رود، از یک تکنسین انتظار می‌رود که با تکنیک‌هایش مبارزه کند. از یک پراکتسین انتظار می‌رود که یک مبارز تجربی کامل باشد و یک فیلسوف باید عناصر عقلی و معنوی را به خوبی درک کرده باشد.

وینگ چون یک ورزش رزمی چینی می باشد که برای اولین بار توسط استاد ییپ من از چین خارج شد. استاد ییپ من پس از حملهٔ ژاپن به چین، در سال ۱۹۴۹ از شهر خود فوشان به هنگ کنگ سفر کرد و اولین باشگاه وینگ چون رو در آنجا دایر کرد. درواقع اولین و تنها فدراسیون و سازمان وینگ چون متعلق به استاد ییپ من بود. وی این سبک را از حالت کلاسیک به شکل امروزی دست بندی کرد.

پس از مرگ استاد ییپ من شاگردهای ایشان از جمله دو فرزندش ییپ چون و ییپ چینگ و برخی از شاگردانش مانند جیم فونگ، لوک ییو، ویلیام چونگ،لئونگ شنگ، ولو من کم، چیو یان، لی وینگ و ییپ بو چینگ هر کدام یک سازمان یا فدراسیون در کشورهای مختلف جهان تشکیل دادند و ادامه به تدریس وینگ چون به شاگردان جدید کردند.

یکی از معروفترین آنها لئونگ تینگ بود که شاگرد لئونگ شنگ، شاگرد ییپ من، بوده و مؤسس سازمان بین‌المللی وینگ چون (WT) است. این سازمان به علت داشتن شاگردانی همچو کیت کرنشپشت و امین بزتپ به شهرت زیادی رسید.

این سازمان در بیش از ۶۰ کشور دنیا شعبه داشته و طرفداران بسیاری در دنیای غرب دارد. امروزه بیش از ۲۰۰۰ مدرسه وینگ چون تنها در اروپا وجود دارد، که بیشتر آنها در کشور آلمان و همسایگانش می‌باشد. با بیش از ۱٫۰۰۰٫۰۰۰ هنرجو در سرتاسر دنیا، این سازمان یکی از بزرگ‌ترین سازمان‌های هنرهای رزمی می‌باشد.

سازمان این رشد و ترقی را اساساً مدیون شاگرد ارشد آلمانی لئونگ تینگ، یعنی کیت کرنشپشت می‌باشد. سازمان اروپایی وینگ چون در قصر لانگنزلدر کشور آلمان واقع شده‌است که بطور تمام وقت و بیش از ۶ ساعت در روز، وینگ چون را به هنرجویان علاقه‌مند آموزش می‌دهد.

و در مورد وینگ چون در ایران باید گفت که ایت رشته در سال ۱۳۷۲ توسط فیروز قهرمانی وارد ایران شد. از شاگردان ایشان می‌توان به حسین قربان خانلو و اردشیـر محمـدی نژادو برادران کرمی و علی محبوبی و شیرویه حسن‌زاده اشاره کرد. پس از مدتی ارتباط ایشان با سازمان WT در آلمان قطع شد. و پس از مدتی با تلاش‌های فراوان سیفو شیرویه حسن‌زاده دوباره این سازمان وارد ایران شد.

در حال حاضر مسئول وینگ چون WT EWTO ایران سی فو شیرویه حسن‌زاده می‌باشد. ایشان سرمربی تیم ملی ووشو و داور بین‌المللی هستند.IWTO سیفو علی محبوبی نیز از سال ۱۳۷۲ زمانی که وینگ چون برای اولین بار وارد ایران گردید زیر نظر دایی خود آقای قهرمانی کار و فعالیت حرفه‌ای خود در این رشته را آغاز کردند.

ایشان به عنوان اولین شخصی بوده است که پس از گذراندن درجه ۳ شاگردی به صورت همزمان کار تدریس این هنر رزمی را نیز شروع کرد و از همان آغاز در باشگاه‌های زیادی این هنر رزمی را تدریس می کردند. ایشان اکنون سازمان وینگ چون MIW را تأسیس نموده است.

 

       

دختر ها باید علاوه بر اینکه به فنون دفاع شخصی آگاهی داشته باشند باید در زمان رفت و آمد و مکان های عبور و مرور و نوع پوشش دقت کنن تا متجاوزین نتوانند به مقاصد شومشان برسند

برای متوجه کردن دوستان و اطرافیان خود بهتر است بجای دعوا و جنگ ، با آرامش صحبت کرد و از مصاحبت با آنان لذت برد

 

بانوان و دختران باید به فنون دفاع شخصی و رزمی آشنا باشند، زیرا همیشه خطر در کمین و . . . برای محافظت از جسم و مال خود بتوانند از این فنون کمک بگیرند ، همچنین آرامشی که آشنایی به این فنون به خانم ها می دهد توصیف ناپذیر می باشد

 

قدرتی که ورزشکاران با انجام ورزش بدست می آورند بخصوص رزمی و دفاع شخصی بسیار با شکوه و دوست داشتنی خواهد بود

برای رسیدن به وزن دلخواه و اندامی متناسب و زیبا، علاوه بر اینکه تغذیه و رژیم غذایی نقش مهمی ایفا می کند علاوه بر اینکه ورزش به موقع و منظم تاثیر فراوان دارد "" اراده "" حرف اول را میزند .